Je bekijkt de reis...
shade for children

Je bekijkt de reis...
21 januari 2015
|
Door:
karenkenia
Aantal keer bekeken
372
Aantal reacties
15
Kasarani,
Kenia
a
A
21 januari 2015 06:57 | Door: Sylvia
Wow Karen, wat een heftig verhaal! Maar helaas zul je deze beelden vaker zien in de tijd dat je in Kenia bent, vrees ik... Ik weet nog dat Evelien na haar verblijf daar, erg moest wennen aan onze cultuur.... Maar des te meer waardeer je je eigen spullen hier thuis. Probeer er wat afstandelijk van te blijven, vindt niet alles zielig; de mensen daar weten niet beter....Maar ik begrijp uit je verhaal dat je goed begeleid wordt! Geniet ervan en goed dat je soms tijd voor jezelf neemt om alle indrukken te verwerken. Liefs.
21 januari 2015 07:19 | Door: mama
Lieve Ka,
Wederom een mooie ervaring die je je hele leven bij zal blijven. Wat krijg jij veel te verwerken.
Iets waar wij geen idee van hebben en ook niet zullen krijgen zolang we daar zelf niet zijn geweest.
Ik denk dat dit ook niet gaat wennen in de tijd dat je daar verblijft,
Lieverd nog een fijne tijd en pas goed op jezelf.
Dikke kus.
21 januari 2015 07:21 | Door: Majo
Ohh Karen! Het valt dan toch niet mee he'.. Ik hoop dat je de tijd neemt om alles te 'verwerken'! En dat je natuurlijk ondanks alle armoede toch de mooie dingen kunt zien!
Succes lieverd x knuf
21 januari 2015 07:22 | Door: Kija
Heyy Karen, jeetje nog even vlak voor dat Lola eten krijgt jouw verhaal gelezen...heftig hoor meis! Maar zo mooi beschreven, ik kon het zo voor me zien, Karen tussen twee Kenianen op een brommer, hihi!
Op naar nog heel veel meer mooie verhalen!
Stoere dame!!
21 januari 2015 08:35 | Door: Axel
Wat een verhaal (wederom) van je Karen.
Inderdaad zoals jij het interpreteert: wat hebben wij het dan goed en wat zijn wij (Nederlanders) dan verwend met alles wat wij hier hebben.
Je zal inderdaad nog veel meer gaan tegenkomen en ook dat zal je allemaal moeten gaan verwerken.
Twee werelden van verschil waarin jij je nu begeeft - en ook wanneer je straks weer in Nederland terug bent zal je nog e.e.a. moeten verwerken.
Ik kijk uit naar je resterende verhalen Stoertje !
Groetjes
21 januari 2015 08:59 | Door: Bertus
Lieve Ka,
wat een indrukken, jij kunt het zeer goed op papier zo goed zelfs dat ik het zo voor mij zie, ik denk dan ook op dat moment in plaatjes.
maar jij hebt een ervaring voor het leven.
heel goed dat jij tijd voor je zelf neemt.
lieve schat geniet van de tijd die jij daar bent en neem je ervaringen mee voor het leven.
wacht op je volgende verhaal en geniet ervan.
een hele dikke kus, papa
21 januari 2015 09:14 | Door: Jolanda
ha die Karen,
Wat een ontroerend verhaal. En wat mooi dat jij daar wat kan betekenen. Super hoor. Mijn nicht is ook vrijwilliger geweest. En zij vertelde dat het al heel moeilijk is om de kinderen naar school te krijgen, ondanks het eten wat er gegeven wordt. Dus ik kan me voorstellen dat er zo weinig kinderen in de klas zitten.
Jij kan niet heel de wereld op je schouder nemen, maar om het zo door te vertellen aan ons maak je ons ook deelgenoot ervan en kijken wij ook met andere ogen naar de wereld.....dank je wel!
21 januari 2015 09:46 | Door: Jet van de Beld
Wauw wat heftig Karen,wat hebben wij het hier dan goed,door jouw verslag worden we wel even met de neus op de feiten gedrukt,ik hoop dat je daar veel goed werk kunt doen,en het is mooi dat dat je dat met ons wilt delen.
21 januari 2015 09:52 | Door: evelien
Hey ka!
Wat goed om te lezen, hoe herkenbaar! Fijn om te horen dat waithaka nog steeds zulk fijn gezelschap is en dat hij en de anderen je goed begeleiden, want het is inderdaad iets wat diepe indruk maakt! Umoja is een project wat vanuit Nederland ondersteund wordt, Shade werkt veel met ze samen. Waithaka is niet altijd even goed te verstaan :-p ,ze hebben ook een website/facebook.. Mocht je meer willen weten ;-)
Pole pole! Hakuna matata!
21 januari 2015 10:18 | Door: Remco&Marley Visée
Heavy allemaal, een hele belevenis! Trots op je en goed dat je tijd voor jezelf neemt! Liefs, xx
21 januari 2015 11:13 | Door: Dina
Dankjewel voor je verslag. Normaal zijn er 30 kinderen in Umoja. Het schooljaar start in januari, dus er is een grote groep kinderen net gestart. Deze kinderen zijn dus helemaal niet gewend aan blanken. Doel van dit project is om kinderen klaar te stomen voor primary school. Umoja voorziet hen ook van een uniform, zodat dat geen blokkade is om door te stromen naar de basisschool. Maar minstens zo belangrijk is dat de kinderen in ieder geval 2 maaltijden per dag krijgen en dat ze van de straat zijn. Umoja valt in Kenia onder de NGO Shade Children Foundation maar heeft in Nederland een eigen stichting die dit project financiert. (Www.umojawetuthika.wordpress.com)
Heerlijk om te lezen. Vooral ook die was.... De teilen staan ook nog op de grond dus je krijgt het al in je rug als je er alleen al naar kijkt....
Wanneer je net aankomt in Shade denk je inderdaad, wat een armoede. Maar als je ziet waar de kinderen vandaan komen (Umoja, maar ook Kiandutu, dat toch echt nog een graadje erger is) weet je dat dit voor de kinderen 'luxe' is...
Je bent een topper!
21 januari 2015 14:28 | Door: Renee Vink
Hoi Kaatje, ik denk dat je wel wat extra rugzakken moet kopen om al die ervaringen in te stoppen, je wordt er i.i.g. rijk van en weet straks hoe bijzonder gelukkig je bent in een land als Nederland op te groeien. Aan de andere kant moet je niet vergeten dat zij niet beter weten en zichzelf absoluut niet zielig voelen, hoewel dat extra stukje fruit of kleding natuurlijk voor hen wel luxe is. Zet 'm op meis, je bent een kanjer hoor!
21 januari 2015 16:27 | Door: Riet Beumer
Ha die Karen. Wat een geweldig verslag. Ik krijg er tranen van in mijn ogen tijdens het lezen. Zo krijgen we zeker een (kleine) indruk hoe het daar in Kenia is...GEWELDIG dat jij hebt besloten hier een steentje aan bij te dragen en dat je ook beseft dat je al die mooie spulletjes zoals sieraden ed. de volgende keer maar "thuis" moet laten. Ik geniet wel met een dubbel gevoel van je verslagen en voor mij zeg ik...ga zo door zodat wij hier een klein beetje kunnen meemaken wat jij daar voor een fantastische ervaring opdoet..dikke kus en tot het volgende verslag.
21 januari 2015 17:50 | Door: Agnes van Dijk
Hoi lief Kenikaatje,
Wat een verhalen, ongelovelijk wat jij allemaal tegenkomt en meemaakt. Wij maken ons natuurlijk een voorstelling van hoe het moet zijn, maar jij dacht ook te weten waar je terecht zou komen. De werkelijkheid is dus nog heftiger. Heel emotioneel om te lezen al je belevenissen. Maar super leuk, het is net of je steeds weer een hoofdstuk uit een boek leest! Zo hebben we toch het gevoel dicht bij je te zijn. Ik vind het zo ongelovelijk knap in je uppie, ik zie het zo voor me, jij met zo'n vreemde neger te scheuren op zo'n brommertje. Ha ha, geweldig! Ik wens je maar weer succes en plezier in je werk, we zijn trots op ons dappere nichtje. Ik kijk weer uit naar je volgende verslag. Heel veel liefs ook van Dick en Martijn, dikke kus, Aggie
22 januari 2015 20:03 | Door: Angélique
Hej Muzungu! ;-)
Lukt het acclimatiseren een beetje?
Wat schrijf je het mooi op, wát een indrukken, wát een ervaringen en wat een wereld van verschil!
Goed dat je op zijn tijd even je rust pakt om e.e.a. te overdenken en te verwerken.
Veel succes, succes met de was en vooral genieten!
Liefs uut Colmschate.