uitgehuwelijkt voor 300 zebra's
Blijf op de hoogte en volg karen
27 Januari 2015 | Kenia, Kasarani
zaterdagmiddag 24 januari komt waithaka langs.
het eerste wat hij zegt als hij binnenkomt: ik heb dina gesproken, en gevraagd wat ik moet betalen om met je te trouwen.
dina zei: 300 zebra's.
dat is heeel veel zei hij, er aan komen wou nog lukken maar hoe kan hij t nou naar NL transporteren,
helaas waithaka dan wordt het niet trouwen.
ben er nog maar een week en nu al uitgehuwelijkt, hihi.
alle gekheid op een stokje, waithaka kwam om een planning te maken met wat ik wou bezoeken en waar ik wil gaan werken.
lets go.
we starten met alle projecten bezoeken, en vanuit daar kijken waar ik me vrijwilligerswerk wil gaan doen.
even voor de duidelijkheid voor iedereen:
shade is het kindertehuis waar ik 'woon', de kids zijn hele dag weg naar school, dus wil ik geen heimwee krijgen,
kun je projecten bezoeken, reizen en vrijwilligerswerk doen doordeweeks.
ik ben me dus nu aan het verdiepen in alle projecten.
we beginnen maandag 26 januari naar: St patricks special school, voor mentally challenged.
geestelijk gehandicapten dus.
zodra ik binnen kom springt er 1 om me nek, vraagt om mijn naam, hoe het gaat en hij laat me niet meer los tot ik echt naar huis ga.
Geweldig hoe mooi het is, het is niet groot, maar er zijn ongeveer 8 verschillende klassen.
en elke klas heeft zijn eigen niveau en specialiteit, er wordt niet gekeken naar leeftijd maar naar het niveau van functioneren, zo heeft ieder persoon
de begeleiding die diegene nodig heeft.
je begint met de laagste klas, hier zit het laagste niveau, en zo worden de klassen opgedeelt, speciale autisme klas etc.
1 klas zit maar 3 leerlingen, omdat er niet meer kinderen zijn met dat niveau.
geweldig wat die kinderen maken, ooit een getint down syndroom gezien? ik wel, en ben gelijk verliefd!
ik ben heel enthousiast en wil gelijk beginnen met werken, maar er staan nog meer projecten op de planning, en ik spreek af dat ik die eerst ga bekijken en dan
keuze maak waar ik wil werken, of dat ik 2 weekjes hier kom en dan andere project, ze vinden het allemaal goed.
voordat we naar shade terug gaan neemt waithaka me mee naar een andere sloppenwijk, umoja van vorige week in het kwadraat: kiandutu.( moeders heeft het
gegoogled om een beeld te krijgen)
ik bereid me voor op het ergste, en dat is het zeker.
ik heb foto's gemaakt, want wat je hier ziet ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen.
gewoon een hutje, denk bij een grote regenbui zijn de huisjes weg.
verschil tussen woonkamer en slaapkamer kan er niet zijn het is vierkant.
ik zie een meisje met een bak met water op haar hoofd lopen, zoals je vaak ziet op tv.
waithaka vertelt het schooltje in umoja waar ik vorige week was, die kindjes komen uit deze wijk.
ik zie 2 kindjes kruipen, helemaal onder t stof, vliegen op hun lichaam, waithaka vertelt dat hun zus in umoja op school zit, en deze 2 de volgende zullen zijn.
ik vraag waar hun moeder is maar dat weet hij niet, die gaat weg.
een hele bizarre wereld, moeder van 4 kinderen die niet eens voor zichzelf kan zorgen.
ik denk dat ik het meest bizarre vind: de mensen zijn nog zo arm, maar ze zullen me altijd te eten en te drinken aanbieden, en niet oude troep nee ze gaan het vers
halen.
ze geven hun laatste cent uit voor hun gasten.
dinsdag 27 januari: the primary blindschool.
om 9.30uur word ik weer opgehaald met de motorbike.
als we daar binnen komen zit er een blinde vrouw en waithaka wil haar een hand geven maar ze ziet niet dat hij dat wil, ik moet me inhouden niet in de lach te
schieten.
we krijgen een rondleiding, en het is geweldig om te zien hoe deze kindjes hier leven en naar school gaan, zelfs de meeste leraressen zijn blind/slecht ziend.
we krijgen wat klassen te zien, sommige zijn slecht ziend en sommige helemaal blind.
1 klein kindje loopt al voelend door de klas en valt bijna over een stoel die op de grond ligt, gelijk wil ik haar helpen maar dit mag niet, het kindje had zelf
haar stoel om gegooid dus moet ze het nu maar ondervinden hoe lastig het dan is.
op de terug weg zien we een meisje loopt alleen, zonder stok, ze begroet ons en de vrouw die ons rondleid vertelt dat toen dit meisje binnen kwam ze geen
swahili kon, geen engels, niet kon lezen niks.
en nu liep ze daar alleen, sprak prima engels.
ik volgde wat ze ging doen, en het liefst wil ik haar bij de arm nemen en haar begeleiden, maar het gaat haar prima af, soms struikelt ze maar de weg is
goed aangelegd zodat ze kan voelen als ze afwijkt.
midden in het gras staat een steen en daar gaat ze op zitten, dit vind ze gewoon zonder moeite, geweldig.
ik vind t een mooi project maar voel me er niet heel erg thuis, en vertel dit later ook aan waithaka, dit is niet een project waar ik wil gaan werken.
we zijn met een half uurtje weer weg, en waithaka vind het veels te vroeg om terug te gaan naar shade.
het is 10.30uur, hij wil weer naar umoja, maar ik geef aan: vandaag even geen armoede.
oke, dan gaan we naar ananas plantage.
we bellen motorbike ben, en hij neemt ons mee door de plantage, geweldig om dit te zien!
naast alle armoede is het toch super om ook iets moois van kenia te zien.
morgen, Woensdag, ben ik een dagje vrij.
het eerste wat hij zegt als hij binnenkomt: ik heb dina gesproken, en gevraagd wat ik moet betalen om met je te trouwen.
dina zei: 300 zebra's.
dat is heeel veel zei hij, er aan komen wou nog lukken maar hoe kan hij t nou naar NL transporteren,
helaas waithaka dan wordt het niet trouwen.
ben er nog maar een week en nu al uitgehuwelijkt, hihi.
alle gekheid op een stokje, waithaka kwam om een planning te maken met wat ik wou bezoeken en waar ik wil gaan werken.
lets go.
we starten met alle projecten bezoeken, en vanuit daar kijken waar ik me vrijwilligerswerk wil gaan doen.
even voor de duidelijkheid voor iedereen:
shade is het kindertehuis waar ik 'woon', de kids zijn hele dag weg naar school, dus wil ik geen heimwee krijgen,
kun je projecten bezoeken, reizen en vrijwilligerswerk doen doordeweeks.
ik ben me dus nu aan het verdiepen in alle projecten.
we beginnen maandag 26 januari naar: St patricks special school, voor mentally challenged.
geestelijk gehandicapten dus.
zodra ik binnen kom springt er 1 om me nek, vraagt om mijn naam, hoe het gaat en hij laat me niet meer los tot ik echt naar huis ga.
Geweldig hoe mooi het is, het is niet groot, maar er zijn ongeveer 8 verschillende klassen.
en elke klas heeft zijn eigen niveau en specialiteit, er wordt niet gekeken naar leeftijd maar naar het niveau van functioneren, zo heeft ieder persoon
de begeleiding die diegene nodig heeft.
je begint met de laagste klas, hier zit het laagste niveau, en zo worden de klassen opgedeelt, speciale autisme klas etc.
1 klas zit maar 3 leerlingen, omdat er niet meer kinderen zijn met dat niveau.
geweldig wat die kinderen maken, ooit een getint down syndroom gezien? ik wel, en ben gelijk verliefd!
ik ben heel enthousiast en wil gelijk beginnen met werken, maar er staan nog meer projecten op de planning, en ik spreek af dat ik die eerst ga bekijken en dan
keuze maak waar ik wil werken, of dat ik 2 weekjes hier kom en dan andere project, ze vinden het allemaal goed.
voordat we naar shade terug gaan neemt waithaka me mee naar een andere sloppenwijk, umoja van vorige week in het kwadraat: kiandutu.( moeders heeft het
gegoogled om een beeld te krijgen)
ik bereid me voor op het ergste, en dat is het zeker.
ik heb foto's gemaakt, want wat je hier ziet ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen.
gewoon een hutje, denk bij een grote regenbui zijn de huisjes weg.
verschil tussen woonkamer en slaapkamer kan er niet zijn het is vierkant.
ik zie een meisje met een bak met water op haar hoofd lopen, zoals je vaak ziet op tv.
waithaka vertelt het schooltje in umoja waar ik vorige week was, die kindjes komen uit deze wijk.
ik zie 2 kindjes kruipen, helemaal onder t stof, vliegen op hun lichaam, waithaka vertelt dat hun zus in umoja op school zit, en deze 2 de volgende zullen zijn.
ik vraag waar hun moeder is maar dat weet hij niet, die gaat weg.
een hele bizarre wereld, moeder van 4 kinderen die niet eens voor zichzelf kan zorgen.
ik denk dat ik het meest bizarre vind: de mensen zijn nog zo arm, maar ze zullen me altijd te eten en te drinken aanbieden, en niet oude troep nee ze gaan het vers
halen.
ze geven hun laatste cent uit voor hun gasten.
dinsdag 27 januari: the primary blindschool.
om 9.30uur word ik weer opgehaald met de motorbike.
als we daar binnen komen zit er een blinde vrouw en waithaka wil haar een hand geven maar ze ziet niet dat hij dat wil, ik moet me inhouden niet in de lach te
schieten.
we krijgen een rondleiding, en het is geweldig om te zien hoe deze kindjes hier leven en naar school gaan, zelfs de meeste leraressen zijn blind/slecht ziend.
we krijgen wat klassen te zien, sommige zijn slecht ziend en sommige helemaal blind.
1 klein kindje loopt al voelend door de klas en valt bijna over een stoel die op de grond ligt, gelijk wil ik haar helpen maar dit mag niet, het kindje had zelf
haar stoel om gegooid dus moet ze het nu maar ondervinden hoe lastig het dan is.
op de terug weg zien we een meisje loopt alleen, zonder stok, ze begroet ons en de vrouw die ons rondleid vertelt dat toen dit meisje binnen kwam ze geen
swahili kon, geen engels, niet kon lezen niks.
en nu liep ze daar alleen, sprak prima engels.
ik volgde wat ze ging doen, en het liefst wil ik haar bij de arm nemen en haar begeleiden, maar het gaat haar prima af, soms struikelt ze maar de weg is
goed aangelegd zodat ze kan voelen als ze afwijkt.
midden in het gras staat een steen en daar gaat ze op zitten, dit vind ze gewoon zonder moeite, geweldig.
ik vind t een mooi project maar voel me er niet heel erg thuis, en vertel dit later ook aan waithaka, dit is niet een project waar ik wil gaan werken.
we zijn met een half uurtje weer weg, en waithaka vind het veels te vroeg om terug te gaan naar shade.
het is 10.30uur, hij wil weer naar umoja, maar ik geef aan: vandaag even geen armoede.
oke, dan gaan we naar ananas plantage.
we bellen motorbike ben, en hij neemt ons mee door de plantage, geweldig om dit te zien!
naast alle armoede is het toch super om ook iets moois van kenia te zien.
morgen, Woensdag, ben ik een dagje vrij.
-
27 Januari 2015 - 12:53
Remco&Marley Visée:
Wat een verhaal weer! Leuk om te lezen! Succes met uitzoeken van je projecten! Fijne dag morgen!
X -
27 Januari 2015 - 13:13
Bertus:
wat een verslag, ik zie het al voor me, jij die staat te springen om te helpen. maar het is net of ik mijzelf zie met jouw, ook moeite om je los te laten al weet ik heel goed dat jij het allemaal zelf kunt.
het grote voorbeeld is waar jij nu bent, helemaal op eigen bene en het nog zeer goed doen ook.
waarom de blinden school niet als project?
weet dat de gehandicapten zorg meer voor jouw is.
vooral het lezen dat hier niet om het geld gaat maar om het niveau gaat, kunnen wij hier in NL heel wat van leren dus jij ook, je neemt straks een hel rugzak met ervaringen mee, die je hier in NL misschien heel goed kunt/gaat gebruiken.
heel goed dat je eerst de projecten gaat bezoeken voordat je beslist waar jij je gaat in zetten.
het was weer een heel mooi verslag.
Lieve schat geniet en blijf op jezelf passen*(weet eigenlijk wel dat je dat doet).
van hier uit een hele dikke kus, xxx -
27 Januari 2015 - 13:15
Riet Beumer:
Hallo Karen
Wat heb je weer een geweldig verslag geschreven. Ben sprakeloos wat je in deze korte tijd daar in Kenia al hebt ondernomen en ondervonden! Wat een levens ervaring doe je daar op!! Heel goed dat je wel de keuzes maakt wat je wel/niet wilt doen met vrijwilligerswerk. Gelukkig kan Waithaka geen 300 ezels betalen en kom je hopelijk wel terug naar Nederland maar daar gaan we nu nog niet aan denken... eerst je missie volbrengen!! Gezien je huidige werk denk ik ook dat de St. Patrick's special school voorlopig de juiste keuze is om hier vrijwilligerswerk te gaan doen. Maar een beetje ervaring opdoen op een ander gebied is ook niet slecht. Ik heb veel bewondering voor je hoe je met alles omgaat en bovendien hoe luchtig je er over kunt vertellen, geweldig die leuke reisverslagen te mogen lezen..Ik blijf ze volgen!!
Tot het volgende verslag en pas goed op je zelf. Goed blijven eten al is het maar bonen en maispap en af een toe een lekker stuk vers fruit van de markt. Knuffel...... -
27 Januari 2015 - 14:24
Agnes Van Dijk:
Lief KeniKaatje,
Wat een verhaal weer, ha ha, ik zie je ouders al met 300 zebra's in de achtertuin! Nou neem toch liever Henk (al moet ik m nog goedkeuren natuurlijk -
27 Januari 2015 - 14:37
Jet Van Den Beld:
Nou Karen ik vind 300zebra's veel te weinig,leuk weer dit verslag,wat een ervaring doe je op.Geniet er van -
27 Januari 2015 - 14:45
Agnes Van Dijk:
Nou, ik weet niet wat er gebeurd is, maar mn hele verhaal was verdwenen, alleen de eerst regels zie ik maar staan. Ik probeer verder te gaan waar ik was gebleven. )) -
27 Januari 2015 - 14:51
Wil Hekkert:
Hallo Karen.
Het is steeds een genot om jouw verslagen te lezen.
Groetjes, Wil. -
27 Januari 2015 - 17:41
Dina:
Grappenmaker, die Waithaka! 300 zebra's maar? Bij Evelien was het nog 2 koeien en 5 geiten.... Mooi dat je lekker op pad gaat nu! Zo leer je meer mensen kennen en zie je meer van Thika en omgeving. De mooie kanten, maar ook plekken als Kiandutu en begrijp je waarom huizen als Shade en projecten als Umoja nodig zijn... En dat voor de kinderen, zeker in het begin, Shade luxe is.... -
27 Januari 2015 - 23:28
Saskia:
dag lieve meid,
Echt ik lees jou verslagen met veel plezier..en mooi om dan toch te lezen hoe mooi je het verteld ondanks dat we elkaar dan elke dag wel even spreken lees ik toch altijd weer met veel plezier!!
En oh wat ben ik blij dat al jou verhalen grotendeels positief zijn en dat ik elke dag dus hoor wat voor "leuks" je beleefd!!
Ik ben toch stiekem wel bang geweest dat je iets zou overkomen of dat je iets gigantisch zou tegenvallen ofzo, naja nu ben je nog langer niet bij het eind maar een goed begin is het halve werk en de snoeppot word steeds iets leger hier!!!
Ik hoop dat je straks een mooie en leerzame plek vind daar en dan zul je zien hoe snel de tijd gaat!!!
Lieverd, ik blijf het zeggen ik ben trots op je, en ja......ik mis je!! (Sorry)
Xx -
28 Januari 2015 - 08:18
Evelien:
ik ga het straks nog jammer binden als je weer terug bent... Heerlijk zo s ochtends bij t ontbijt om te lezen... ;-) 300 zebra's? Haha hij heeft die 200 voor mij nog steeds niet gevangen :-p doe m maar de groetjes!
Liefs Eef -
28 Januari 2015 - 10:11
Jolanda:
ha die Karen,
Wat een verhaal, kunnen die zebra's in de wijk werken? Anders toch liever dat jij terugkomt dan een paar honderd zebra's!
Compleet andere wereld en dat allemaal op dezelfde aardbol.........
Liefs en suk6 met alle indrukken, ennuh....waren de ananassen lekker?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
