Leven als oermensen
Blijf op de hoogte en volg karen
27 Februari 2015 | Kenia, Thika
Hoe langer ik hier ben hoe meer het me opvalt hoe 'onbeschoft' kenianen zijn.
ze zijn super gastvrij en willen alles voor je doen,
maar dank je wel kennen ze niet?
zaterdag ochtend ga ik met jackson naar de supermarkt,
hij wijst van alles aan wat die wil hebben, popcorn chips, snoep, chocola, koekjes, fruit en niet 1 soort fruit,
maar 4, en ook allemaal groot verpakkingen, en als klap op de vuurpijl komt die met 2 dvd's aan die ik maar even moet kopen.
HO stop! zo bescheiden als francis en ann waren zo losgeslagen is jackson.
we gaan met de motorbike terug, en we wachten tot renee komt.
dan haal ik alle knutselspullen tevoorschijn,en iedereen is actief aan het knutselen, geweldig om te zien.
tijdens het knutselen deel ik de lolly's uit, hoeveel kinderen dank je wel zeggen? 5?
hoeveel kinderen er meer willen, en 1 dus niet genoeg is, allemaal?
10 minuten later komt francis ineens: karen ik heb zo'n honger en dorst, ja die heeft natuurlijk ook de chips en ranja
gezien. ik begin me er aan te ergeren en geef hem een glas water en droog brood. dit is duidelijk niet wat hij wou.
nog blijft hij doorzeuren en ik zeg hem dat we in nl zeggen: kinderen die vragen worden overgeslagen,
en dat als hij blijft doorzeuren ik alles mee naar boven neem en niemand het meer krijgt.
ik kan het ze niet eens kwalijk nemen, ik ga sinds ik hier ben elke week naar de supermarkt en kom met lekkers terug,
dus ze zijn het nu gewend van mij.
ik besluit daarom om volgende week niet naar de supermarkt te gaan.
het is super gezellig met renee,t voelt als een logeerpartijtje met een vriendin,
de volgende ochtend vertrekken we om half 9 naar de supermarkt om samosa's te halen
als lunch en om 13.00uur worden we opgehaald door een grote bus om naar de school te gaan.
de bus staat er precies om 13.00uur, niks keniaanse tijd heerlijk!
we gaan naar een internationale high school boarding school,dit is voor de rijken, je betaald 3000 euro per jaar,
peponi school, misschien leuk om te googlen?
speciaal voor alleen de macheo tehuizen hebben ze een spelletjes dag gedaan.
het is een super grote school, allemaal sportvelden, fitnessapparaten, van alles!
voor de kinderen hebben ze een opblaaspare glijbaan met water, ze kunnen naar het zwembad maar het is diep water
en de kinderen kunnen niet zwemmen, dus we blijven bij de glijbaan, de kinderen hebben groot plezier.
en tot renee en mijn verbazing zijn we niet de enige muzungu's.
er zijn veel nationaliteiten, 1 hollander, japanners, engelsen etc.
de voertaal is engels en je ziet wel dat dit de rijke mensen zijn.
aan het eind krijgen we in de eetzaal ranja en een koekje en renee ik kijken onze ogen uit,
kinderen pakken niet 1 koekje maar wel 8 tegelijk, en niet alleen de kinderen doen dit maar ook de huismoeders.
en een dankje wel zeggen ze niet.
bij het weggaan vragen ze zelfs nog om een zakje voor de overgebleven koekjes.
dan is het tijd om te gaan, en renee en ik geven de leraar een hand en bedanken hem voor deze dag.
de huismoeders die achter ons lopen volgen ons gelukkig, maar die al in de bus waren zeiden niks.
we schamen ons rot voor het gedrag en proberen het te plaatsen dat dit de keniaanse cultuur is.
de kinderen in shade zeggen soms nog wel dankje wel, in ieder geval geven de huismoeders wel het goede voorbeeld in shade,
dus waar ligt het dan aan?
zodra we terug zijn bij macheo moeten we nog bidden en het is apart dat ze tegen god wel dankjewel kunnen zeggen.
ik ben gesloopt dus lekker op tijd mijn bed in, om weer fris en fruitig aan t werk te gaan.
maandag ochtend naar umoja, heb de dagen gewisseld omdat andere schooltje maandag en dinsdag dicht is.
er zijn wat kinderen afwezig en waithaka en ik gaan de sloppenwijk in om te vragen waarom.
na een uur lopen in de hitte ben ik het wel zat, en dan weer terug naar school, lunch voorbereiden en eten!
het is apart, je doet niet veel maar de kinderen vragen zoveel energie, ik ben echt kapot als ik om 14.30uur thuis kom.
even uurtje opladen en dan komen de shade kids weer terug!
dinsdag ga ik weer naar umoja, neem een zak kleding mee die in shade ligt, en waithaka en ik zoeken het uit, en geven het aan 2 moeders in de slums.
wat een voldaan gevoel geeft dat zeg!
we nemen de toeristische route terug naar de school, en wouw wat een mooie plekken heeft umoja zeg, als je niet naar de slums kijkt, heb je echt een
vakantiegevoel.
aan het einde van de dag neemt waithaka me mee naar zijn huis, voor een sloppenwijk ziet dit er super goed uit, van steen!
waithaka is er erg trots op want hij heeft het zelf gebouwd.
ben brengt me weer naar huis terug, maar vlakbij de kruising van BAT, houdt de motorbike ermee op, de mensen van de kraampjes aan de straat vinden het
heel grappig, muzungu hahahaha
ik lach maar gewoon mee, maar van binnen baal ik als een stekker, ben laat me niet alleen en zorgt ervoor dat de motorbike het doet.
yes we kunnen verder rijden, maar net bij de 1e corner bij shade houd die er weer mee op, dit is makkelijk te lopen gelukkig.
ben zet zijn motorbike bij de 'garage' en staat erop dat hij met me mee loopt naar shade, okee als je het persee wil.
ben heeft de grootste lol want alle mannen roepen in het swahili, iets ben vraagt aan mij: weet je wat hij zei? nee? dat ik je aan hun moet geven,
ze willen met je trouwen, reactie van ben?: ze is mijn vrouw! na 2 keer ben ik het zat en wil ik het niet meer weten, maar ben blijft het grappig vinden.
woensdag is het mugumo-ini dag, als ik er binnen kom is het er super druk, niet van de kinderen maar van allemaal volwassenen.
er zijn studenten die hier tot 20 maart mee lopen omdat ze het vak moeten leren.
alle kindjes hebben ongeveer nu 2 op 1 en ik voel me erg overbodig,
alle studenten zijn zowat mannen en 1 man zegt elke keer dat ik voordat ik vertrek zijn huis moet bezoeken, het is 6 uur rijden dus moet wel langer dan 1 dag
blijven. volgens mij is iemands huis weigeren niet heel erg netjes maar ik sla het aanbod toch af.
hij blijft zeggen dat ik niet terug naar NL moet, en ik merk dat ik me niet echt fijn voel bij het project, dankzij de studenten.
er zijn zoveel mensen en ik voel me nog wat onhandig bij de planning en met zoveel mensen heb ik het idee dat ik helemaal
niks doe, was dit echt de goede keuze?
ik hou van de autistische kindjes en wil niet zomaar dit super project opgeven omdat ik niet goed kan omgaan met de keniaanse cultuur.
gelukkig ben ik donderdag een dagje vrij en kan ik er vrijdag hopelijk weer tegen aan en heb ik mijn goede gevoel weer terug.
woensdag avond met renee uit eten, coconut grill, we nemen taxi terug dus hoeven niet te letten op de tijd!
heerlijk vlees en patat en gezellig bij kletsen.
op de terug weg vertelt de taxi chauffeur dat hij t niet fijn vindt om lang stil te staan op de weg, omdat er zo mensen je kunnen aanvallen,
dank je, je geeft me een veilig gevoel haha.
om 20.30.uur terug in shade, nog even thee drinken met rose en dan lekker me bedje in!
donderdag heerlijk dagje vrij, de afwas gedaan, mijn was gedaan, geholpen met spaghetti maken en dan wachten op de kids.
zoals ik me vorige week voelde, opgesloten en ik dacht ga wel 5 dagen naar projecten zo geniet ik vandaag van mijn vrije dag, heerlijk!
in de middag komt john thuis van boarding school, hij blijft tot en met maandag!
je merkt dat de andere kinderen erg op hem gesteld zijn, want zodra ze hem zien komt er een lach op hun gezicht, super om dit te zien.
toen ik john ging wegbrengen naar boarding school vroeg iedereen erna wie die muzungu was, en ze denken allemaal dat john rijk is.
het is de hele week al super warm, zelfs de kenianen klagen over de warmte.
normaal zit ik aan het einde van de middag, als de kids douchen, op me trappetje te lezen tot iedereen klaar is, soms mogen de kinderen bij me zitten.
als t dan beetje begint te schemeren is kenia super mooi! ( zie foto)
's avonds eet ik lekker gekookt ei en tomaat op brood, dorcas wil graag naast me zitten, en ja tuurlijk mag je wel stukje ei haha.
vrijdag ochtend naar mugumo-ini, ik ben een beetje zenuwachtig vanwege woensdag, maar heb er wel weer zin in, ik heb mezelf voor bereid op veel mensen,
en ook op de mannen.
het gaat vandaag prima en ik heb het super naar mijn zin,
millicent vertelt nog even hoe fijn ze het vind dat ik er ben, dus gelukkig het was absoluut de goede keuze.
denk dat ik gewoon even moest wennen aan dat er zoveel mannen zijn, waithaka vraagt me ook 100 keer per dag ten huwelijk dan moet ik deze mannen
ook aan kunnen.
de plannen voor het weekend?
zaterdag dagje bij shade, spelen met de kinderen, en genieten van de 'rust' dat is laatste dagje voorlopig dat ik als enigste muzungu in het shade huis ben.
zondag gaan renee en ik hele dag op pad, we vertrekken om 9.00uur naar: David Sheldricks elephant organage, die krijgen om 11.00uur een modderbad,
daarna gaan we naar de giraf manor, is een hotel waar de giraffen los lopen en die je zo vanuit je kamer kan voeren, we gaan daar heen hopelijk kunnen we
er lunchen en de giraffen ook te eten geven!
ze zijn super gastvrij en willen alles voor je doen,
maar dank je wel kennen ze niet?
zaterdag ochtend ga ik met jackson naar de supermarkt,
hij wijst van alles aan wat die wil hebben, popcorn chips, snoep, chocola, koekjes, fruit en niet 1 soort fruit,
maar 4, en ook allemaal groot verpakkingen, en als klap op de vuurpijl komt die met 2 dvd's aan die ik maar even moet kopen.
HO stop! zo bescheiden als francis en ann waren zo losgeslagen is jackson.
we gaan met de motorbike terug, en we wachten tot renee komt.
dan haal ik alle knutselspullen tevoorschijn,en iedereen is actief aan het knutselen, geweldig om te zien.
tijdens het knutselen deel ik de lolly's uit, hoeveel kinderen dank je wel zeggen? 5?
hoeveel kinderen er meer willen, en 1 dus niet genoeg is, allemaal?
10 minuten later komt francis ineens: karen ik heb zo'n honger en dorst, ja die heeft natuurlijk ook de chips en ranja
gezien. ik begin me er aan te ergeren en geef hem een glas water en droog brood. dit is duidelijk niet wat hij wou.
nog blijft hij doorzeuren en ik zeg hem dat we in nl zeggen: kinderen die vragen worden overgeslagen,
en dat als hij blijft doorzeuren ik alles mee naar boven neem en niemand het meer krijgt.
ik kan het ze niet eens kwalijk nemen, ik ga sinds ik hier ben elke week naar de supermarkt en kom met lekkers terug,
dus ze zijn het nu gewend van mij.
ik besluit daarom om volgende week niet naar de supermarkt te gaan.
het is super gezellig met renee,t voelt als een logeerpartijtje met een vriendin,
de volgende ochtend vertrekken we om half 9 naar de supermarkt om samosa's te halen
als lunch en om 13.00uur worden we opgehaald door een grote bus om naar de school te gaan.
de bus staat er precies om 13.00uur, niks keniaanse tijd heerlijk!
we gaan naar een internationale high school boarding school,dit is voor de rijken, je betaald 3000 euro per jaar,
peponi school, misschien leuk om te googlen?
speciaal voor alleen de macheo tehuizen hebben ze een spelletjes dag gedaan.
het is een super grote school, allemaal sportvelden, fitnessapparaten, van alles!
voor de kinderen hebben ze een opblaaspare glijbaan met water, ze kunnen naar het zwembad maar het is diep water
en de kinderen kunnen niet zwemmen, dus we blijven bij de glijbaan, de kinderen hebben groot plezier.
en tot renee en mijn verbazing zijn we niet de enige muzungu's.
er zijn veel nationaliteiten, 1 hollander, japanners, engelsen etc.
de voertaal is engels en je ziet wel dat dit de rijke mensen zijn.
aan het eind krijgen we in de eetzaal ranja en een koekje en renee ik kijken onze ogen uit,
kinderen pakken niet 1 koekje maar wel 8 tegelijk, en niet alleen de kinderen doen dit maar ook de huismoeders.
en een dankje wel zeggen ze niet.
bij het weggaan vragen ze zelfs nog om een zakje voor de overgebleven koekjes.
dan is het tijd om te gaan, en renee en ik geven de leraar een hand en bedanken hem voor deze dag.
de huismoeders die achter ons lopen volgen ons gelukkig, maar die al in de bus waren zeiden niks.
we schamen ons rot voor het gedrag en proberen het te plaatsen dat dit de keniaanse cultuur is.
de kinderen in shade zeggen soms nog wel dankje wel, in ieder geval geven de huismoeders wel het goede voorbeeld in shade,
dus waar ligt het dan aan?
zodra we terug zijn bij macheo moeten we nog bidden en het is apart dat ze tegen god wel dankjewel kunnen zeggen.
ik ben gesloopt dus lekker op tijd mijn bed in, om weer fris en fruitig aan t werk te gaan.
maandag ochtend naar umoja, heb de dagen gewisseld omdat andere schooltje maandag en dinsdag dicht is.
er zijn wat kinderen afwezig en waithaka en ik gaan de sloppenwijk in om te vragen waarom.
na een uur lopen in de hitte ben ik het wel zat, en dan weer terug naar school, lunch voorbereiden en eten!
het is apart, je doet niet veel maar de kinderen vragen zoveel energie, ik ben echt kapot als ik om 14.30uur thuis kom.
even uurtje opladen en dan komen de shade kids weer terug!
dinsdag ga ik weer naar umoja, neem een zak kleding mee die in shade ligt, en waithaka en ik zoeken het uit, en geven het aan 2 moeders in de slums.
wat een voldaan gevoel geeft dat zeg!
we nemen de toeristische route terug naar de school, en wouw wat een mooie plekken heeft umoja zeg, als je niet naar de slums kijkt, heb je echt een
vakantiegevoel.
aan het einde van de dag neemt waithaka me mee naar zijn huis, voor een sloppenwijk ziet dit er super goed uit, van steen!
waithaka is er erg trots op want hij heeft het zelf gebouwd.
ben brengt me weer naar huis terug, maar vlakbij de kruising van BAT, houdt de motorbike ermee op, de mensen van de kraampjes aan de straat vinden het
heel grappig, muzungu hahahaha
ik lach maar gewoon mee, maar van binnen baal ik als een stekker, ben laat me niet alleen en zorgt ervoor dat de motorbike het doet.
yes we kunnen verder rijden, maar net bij de 1e corner bij shade houd die er weer mee op, dit is makkelijk te lopen gelukkig.
ben zet zijn motorbike bij de 'garage' en staat erop dat hij met me mee loopt naar shade, okee als je het persee wil.
ben heeft de grootste lol want alle mannen roepen in het swahili, iets ben vraagt aan mij: weet je wat hij zei? nee? dat ik je aan hun moet geven,
ze willen met je trouwen, reactie van ben?: ze is mijn vrouw! na 2 keer ben ik het zat en wil ik het niet meer weten, maar ben blijft het grappig vinden.
woensdag is het mugumo-ini dag, als ik er binnen kom is het er super druk, niet van de kinderen maar van allemaal volwassenen.
er zijn studenten die hier tot 20 maart mee lopen omdat ze het vak moeten leren.
alle kindjes hebben ongeveer nu 2 op 1 en ik voel me erg overbodig,
alle studenten zijn zowat mannen en 1 man zegt elke keer dat ik voordat ik vertrek zijn huis moet bezoeken, het is 6 uur rijden dus moet wel langer dan 1 dag
blijven. volgens mij is iemands huis weigeren niet heel erg netjes maar ik sla het aanbod toch af.
hij blijft zeggen dat ik niet terug naar NL moet, en ik merk dat ik me niet echt fijn voel bij het project, dankzij de studenten.
er zijn zoveel mensen en ik voel me nog wat onhandig bij de planning en met zoveel mensen heb ik het idee dat ik helemaal
niks doe, was dit echt de goede keuze?
ik hou van de autistische kindjes en wil niet zomaar dit super project opgeven omdat ik niet goed kan omgaan met de keniaanse cultuur.
gelukkig ben ik donderdag een dagje vrij en kan ik er vrijdag hopelijk weer tegen aan en heb ik mijn goede gevoel weer terug.
woensdag avond met renee uit eten, coconut grill, we nemen taxi terug dus hoeven niet te letten op de tijd!
heerlijk vlees en patat en gezellig bij kletsen.
op de terug weg vertelt de taxi chauffeur dat hij t niet fijn vindt om lang stil te staan op de weg, omdat er zo mensen je kunnen aanvallen,
dank je, je geeft me een veilig gevoel haha.
om 20.30.uur terug in shade, nog even thee drinken met rose en dan lekker me bedje in!
donderdag heerlijk dagje vrij, de afwas gedaan, mijn was gedaan, geholpen met spaghetti maken en dan wachten op de kids.
zoals ik me vorige week voelde, opgesloten en ik dacht ga wel 5 dagen naar projecten zo geniet ik vandaag van mijn vrije dag, heerlijk!
in de middag komt john thuis van boarding school, hij blijft tot en met maandag!
je merkt dat de andere kinderen erg op hem gesteld zijn, want zodra ze hem zien komt er een lach op hun gezicht, super om dit te zien.
toen ik john ging wegbrengen naar boarding school vroeg iedereen erna wie die muzungu was, en ze denken allemaal dat john rijk is.
het is de hele week al super warm, zelfs de kenianen klagen over de warmte.
normaal zit ik aan het einde van de middag, als de kids douchen, op me trappetje te lezen tot iedereen klaar is, soms mogen de kinderen bij me zitten.
als t dan beetje begint te schemeren is kenia super mooi! ( zie foto)
's avonds eet ik lekker gekookt ei en tomaat op brood, dorcas wil graag naast me zitten, en ja tuurlijk mag je wel stukje ei haha.
vrijdag ochtend naar mugumo-ini, ik ben een beetje zenuwachtig vanwege woensdag, maar heb er wel weer zin in, ik heb mezelf voor bereid op veel mensen,
en ook op de mannen.
het gaat vandaag prima en ik heb het super naar mijn zin,
millicent vertelt nog even hoe fijn ze het vind dat ik er ben, dus gelukkig het was absoluut de goede keuze.
denk dat ik gewoon even moest wennen aan dat er zoveel mannen zijn, waithaka vraagt me ook 100 keer per dag ten huwelijk dan moet ik deze mannen
ook aan kunnen.
de plannen voor het weekend?
zaterdag dagje bij shade, spelen met de kinderen, en genieten van de 'rust' dat is laatste dagje voorlopig dat ik als enigste muzungu in het shade huis ben.
zondag gaan renee en ik hele dag op pad, we vertrekken om 9.00uur naar: David Sheldricks elephant organage, die krijgen om 11.00uur een modderbad,
daarna gaan we naar de giraf manor, is een hotel waar de giraffen los lopen en die je zo vanuit je kamer kan voeren, we gaan daar heen hopelijk kunnen we
er lunchen en de giraffen ook te eten geven!
-
27 Februari 2015 - 12:42
Marley:
Leuk om weer te lezen Karen!!
Veel plezier van het weekend, klinkt geweldig!!
xx -
27 Februari 2015 - 13:00
Renee Vink:
Hoi Karen, je irritatie wat betreft het gedrag van de kinderen is voor ons zo herkenbaar. Of je nu arme russissche kinderen hebtw, arme keniaanse of nederlandse... zodra ze van de luxe hebben geproefd zijn ze allemaal hetzelfde. Ik kocht ooit voor een wit-russisch kind een (nep) barbie pop en die werd afgewezen omdat het geen echte barbie was. Maar aan de andre kant geef ze eens ongelijk, ze weten dat jij straks weer weggaat dus alles eruit halen wat erin zit! Misschien dan inderdaad een keertje overslaan of een appel ipv een lolly -
27 Februari 2015 - 13:08
Bertus:
wat een geweldig verslag en foto's.
en laat je niet op de kop zitten dat doe je in NL ook niet.
gewoon gaan en dat zien dat een "power women"" bent, want ben je.
als alles zo lees dan doe je perfect meid.
geniet a.s. weekend van het uitstapje, lekker de giraffen eten geven en dan die olifantjes.
lekker genieten samen met Renee.
Dikke kus en pakkerd van mij.
gr papa -
27 Februari 2015 - 13:19
Theo Tiggelhoven:
Hoi Karen, super mooi verhaal. Maar geef de kids eens ongelijk, vaak krijgen ze deze lekkere spullen niet eens en zijn Hollandse kinderen veel beter dan? Hoe vaak moet er dan niet gezegd worden "en wat zeg je dan?" In ieder nog veel plezier en weet dat je heel veel kamelen waard bent -
27 Februari 2015 - 13:20
Mama:
Lieve Ka,
Mooi verslag weer. Snap best dat de kinderen het averechtse bereiken met hun gedrag. Maar ja, het werkt daar hetzelfde als hier het plakje worst bij de slager of de stokjes bij de C1000.
Gelukkig heb je je draai weer gevonden bij mugumo-ini. Het zou te jammer zijn als je je af zou laten schrikken. Maar ook hier sla jij je door heen.
Leuk weekend voor de boeg. Ben nu al benieuwd naar je verhalen en foto's.
Lieverd geniet er van, samen met Renee.
Knuffel van Bikkel en dikke kus van je Annie. -
27 Februari 2015 - 13:27
Dina:
Dankjewel zeggen zit inderdaad niet in de cultuur, al dringt het wel steeds verder door in de Keniaanse maatschappij. En neem het ze maar eens kwalijk als het je niet al van jongs af aan geleerd is: Én wat zeg je dan...?' zoals bij ons. Aan de andere kant, hebben wij ook dingen die zij wellicht 'onbeschoft' vinden. Zij begroeten immers iedereen met in ieder geval een handdruk, ook als je elkaar die ochtend ook al gezien hebt. Wanneer je een Keniaan mee naar Nederland neemt, moet je dat wel uitleggen, anders voelt hij zich hier hetzelfde als jij daar.
En wat Jackson betreft... Wanneer je ben opgegroeid op straat en je komt nooit in een supermarkt en je ziet hoe relatief gemakkelijk wij daar geld uitgeven....
Niet altijd leuk, soms zwaar irritant, maar wel begrijpelijk. Kwestie van tijd en opvoeden...
Fijn dat het vrijdag beter ging dan ervoor. Fijn weekend en leuke dag morgen
-
27 Februari 2015 - 15:17
Agnes Van Dijk:
Hoi lief Kenikaatje,
Wat weer een mooi verslag! Je beleeft er wat mee. Ik kan me voorstellen dat het soms irritaties opwekt, maar het blijven kids. Hoor hier soms in de super dat gezeik van blagen, mag ik dit mag ik dat? Het hoort erbij he, pffff ha ha! Fijn te horen dat je er zo van geniet! Fijn weekend maar weer, en geniet met Renee. Tot horens, dikke kus Aggie -
27 Februari 2015 - 21:48
Riet Beumer:
Lieve Karen, wat weer een geweldig verslag en zo leuk hoe luchtig je het schrijft. Je merkt dat je elke week groeit in deze Keniaanse maatschappij. Geweldig hoe je je aan past ondanks de grote verschillen. Maar hier leer je wel ontzettend veel en zoals Dina ook schrijft... wat kun je verwachten als je het niet van kinds afaan hebt geleerd. Een heel plezierig weekend en geniet er van! Ben nu al weer benieuwd naar je volgende verslag...dikke knuffel en een beetje jaloers ben ik wel op je.. -
06 Maart 2015 - 10:23
Grace:
Ha met interesse jouw verslag gelezen. Reden omdat ik ook naar dit project wil afreizen einde dit jaar om kinderen te helpen.
Ik heb diverse malen kinderen verwend met aandacht en school spullen, kleding en of schoenen die ik had verzameld en dan uitdeelde als ik in het buitenland was. Ik heb vooral dankbare lieve glimlachen ontvangen. Echter dit waren kinderen die ik tegen kwam in dorpen waar geen vrijwilligerswerk was. Ergens boven heel hoog in de Atlas in Marokko of in een klein dorpje in Zambia met een hoog percentage aids.
Uiteraard zijn er kinderen die kunnen overslaan naar het verwende. Waarschijnlijk is dat ook onze eigen schuld. Opeens mogen ze mee naar een winkel en uitkiezen. Het zijn kinderen.
Dank je wel voor het delen van jouw ondervindingen. Dat leert mij wat ik kan verwachten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
