Mag ik langer blijven?

wouw het is alweer bijna weekend, en afgelopen weekend was ik ziek, wat gaat de tijd snel.
ik heb besloten nog half jaar langer te blijven, ik zie zoveel leuke projecten ik kan niet kiezen, wil me voor alles voor de 100%
in zetten, dus heb tijd tekort om overal te werken!


zondag:
ik zou naar nairobi gaan iets met de kerk, maar aangezien ik zaterdagnacht, lekker de wc pot van dichtbij heb bekeken besloten om rustig thuis te blijven.
en iedereen was naar de kerk, dus ik had tot 15.00uur het huis voor mij alleen.

maandag zou ik naar millicent, een klein klasje voor autistische kindjes,
ik voel me weer beter dus waithaka en ik gaan weer op pad.
het is een gewone primary school, met daartussen 2 klasjes voor autistische kindjes.
in 1 klas zitten 8 kinderen, ze krijgen vooral veel les via muziek en dansen.
4 begeleiding, op 8 kindjes, en de begeleidsters werken vol passie, het enthousiasme straalt eraf,
als je geen fan bent van autistische kindjes, word je het door hun.
waithaka en ik doen de hele ochtend mee, met dansen, zingen.
1 kindje gaat slaan als hij heel vrolijk is, en zijn ogen zijn op mij gericht, hij blijft mij volgen.
springt dan op me af om me te slaan, na 3 keer zijn handen vast te pakken en dan knuffelen zijn we vriendjes en laat hij me niet meer gaan.
de begeleidster en ik wisselen nummers uit, dit is zowiezo een project waar ik 1 a 2 dagen wil werken.
heb zelfs nog even filmpje gemaakt!

disnsdag.
ben ik een dagje vrij, want ik ga met ann de huismoeder naar de markt, vorige keer was het me niet heel goed bevallen dat getrek aan me,
dus om me over mijn angst heen te zetten ga ik weer mee.
het gaat prima, begin de vaste mensen te herkennen en zij mij ook.
geen rare huwelijksaanzoeken, maar alleen hello how are you.
en 1 iemand die stiekem een foto van me maakte.

dinsdag avond krijg ik een appje van dina, er is een meisje uit nederland als vrijwilligster op ander project, macheo childrens centre,
en dina is zo vrij geweest om mijn nr te geven om te contacten, super leuk dus!

woensdag ochtend:
bezoek brengen aan joy town samen met waithaka, dit is voor lichamelijk gehandicapten en sommige klasjes ook geestelijk gehandicapten.
wordt ook wel happy life genoemd, en waithaka snapt niet waarom, want die kinderen hebben toch geen gelukkig leven als je gehandicapt bent?
we hebben de discussie onderweg er naar toe, het is lastig om je standpunt uit te leggen
in het engels.
maar we spreken af na de rondleiding het er verder over te hebben.
het voelt beetje als klein lathmer.
alle kindjes zijn verdeeld in klassen, daar eten ze en krijgen ze les.
na hun schooldag gaan ze naar hun grote slaapzaal, daar is een huismoeder die ze doucht, wast, etc.
we bezoeken alle klassen, zien hoe de kindjes in hun rolstoel zitten, te grote rolstoelen, want echt aangepaste rolstoelen kunnen ze niet betalen.
1 kindje heeft scoliose waardoor die niet kan zitten en ligt hele dagen op een mat.
we komen bij de fysiotherapie groep aan, en praat een tijdje met de fysio, wat ze allemaal doen, eigenlijk hetzelfde als in nederland, ze doen het doorbewegen,
leren lopen, massages etc.
alleen hier krijgen alle kindjes fysio en in nl moet je daar voor worden geindiceerd.
ook is er een groot zwembad voor de hydrotherapie, helaas is dat pas laat in de middag, dus waithaka en ik besluiten hiervoor volgende week terug te komen.
ondertussen is het lunchtijd en is het de bedoeling dat alle kindjes, zo'n 300 naar de eetzaal gaan, denkend dat zowat alle kinderen in rolstoel zitten, en het terrein afloopt
en de eetzaal boven is.
gelukkig zijn niet alle kinderen rolstoel afhankelijk en zijn die gekoppeld aan een rolstoel afhankelijk persoon, en die zorgt alle dagen voor zijn 'maatje'
naar de klas gaan, en naar de eetzaal.
het is een drukke bedoeling maar geweldig om te zien, 1 iemand kan niet eten en zijn maatje helpt degene met eten.
zo zorgt iedereen voor elkaar.
als iedereen is voorzien, nog even gauw fotootje en dan gaan we.
waithaka is van mening dat deze mensen gelukkig zijn, en ze door de fysio zo worden ondersteund dat ze na de school ook een kans in het leven hebben,
yes hij is overgehaald!

onderweg toen we naar joy town waren kreeg ik een berichtje van marnix, de nederlandse baas van macheo childrens centre,
om zich voor te stellen en me 's avonds uit te nodigen voor een etentje met nog wat nederlanders, ik zeg volmondig ja! erg leuk.
ik word opgehaald door motorbike ben, om me af te zetten, en daar word ik opgepikt door marnix.
ben en ik staan te wachten tot ze komen en ik kan kenia is goed in me opnemen in de avond,
het lijkt alsof alle kenianen hitsig worden, en er komt al iemand vragen of ik met hem wil trouwen, nee sorry heb al een vriendje, dat maakt niet uit kenianen zijn
de meest romantische mensen die er bestaan, nee sorry wil alsnog niet met je trouwen en ik begin hard te lachen, waarop hij boos wordt want hij is heel serieus,
ja ik ook: ik wil niet met je trouwen.
maar ik koop een huis voor je, haha denk je dat ik hier wil wonen?
gelukkig daar is marnix al, ik neem afscheid van ben, bedank hem voor het blijven wachten.
we gaan met zijn 9en uit eten.
marnix: baas van macheo childrens centre, hele grote organisatie, helaas zat ik niet naast marnix om alles te horen hoe het is ontstaan of wat ze precies doen etc, marnix woont
al 10 jaar in kenia.
Maaike, begon 5 jaar geleden als vrijwilligster bij macheo childrens centre, is toen in het bestuur gegaan, en woont nu 2,5 jaar in kenia.
(papa en mama worden jullie al bang?)
Renee, meisje van 23, zij is maandag gekomen en doet haar stage bij macheo childrens centre, en dat is de reden dat ik contact kreeg met marnix.
bart: een vriend van marnix heeft eigen bedrijf in zonne energie, woont ook in kenia.
jesse en zijn canadeese vriendin, zijn ook net aangekomen om in kenia te wonen, en werken bij bart.
en dan nog een stel ook nederlands die werken en wonen ook in kenia.
dus een hele leuke avond, tussen renee en mij klikt het goed en we wisselen nummers uit, om vaker samen te eten, bij elkaar te logeren, evt keer weekendje weg
en misschien gaat ze ook tegelijk met mij op safari!

donderdag:
john gaat naar zijn nieuwe school, en mirjam, naftali en ik brengen hem erheen.
wouuww verliefd worden op kenia, word je in dit gedeelte, het is zo mooi groen, echt zoals je in boekjes ziet.
er is alsnog veel armoede maar door het mooie groen valt het haast niet op.
op de terug weg gaan we nog even lang schooltje om ze te bedanken, mirjam ligt helemaal dubbel aangezien de hele school ineens naar buiten komt: muzungu.
als we de baas hebben gesproken gaan we terug naar de auto en we besluiten de kindjes een hand te geven, iedereen trekt aan me en na 3 seconden trekt mirjam me weg,
zij vindt het heel grappig maar ik vind het niet leuk.
gauw de auto in en deur op slot.
we gaan nog even langs een ander kindertehuis daar, het is al 13.30uur en mirjam en ik vergaan vande honger en worden er beetje melig van.
bij het kindertehuis zijn allemaal mango bomen en bananen bomen en besluiten daar mango's te plukken, we hebben er 5 gegeten, hele zak mee voor de kids, bananen mee
en hup terug naar shade.
in de auto eten mirjam en ik nog paar mango's.
mirjam vindt het jammer dat we niet zo vaak samen op pad gaan, en vraagt of ik maandag mee ga diana naar school brengen: nemen we wel eten mee.
apart, het voelt alsof ze ineens een vriendinnetje is, alleen zo jammer dat de taal dan even tegen zit.

vrijdag ochtend:
ik had in mijn andere verslag gezegt dat ik naar kiandutu was geweest, maar dit was een leugentje, oeps hoor zoveel namen, dus vandaag naar kiandutu slums.
dit zijn de ergste, Ben de motorbike zet ons af en waithaka vraagt of We zullen lopen of dat Ben met ons mee gaat.
uhmm hoe groot is het en ik wil alles zien, okee dan gaan we met de motorbike, wat was ik daar achteraf blij mee.
wat heb ik me onveilig gevoelt in deze sloppenwijk.
de armoede slaat meer om in criminaliteit, in ieder geval zo voelt t.
een jongen zegt in t swahili tegen waithaka dat als hij me 2 minuten alleen laat ze alles van me afpakken, is dit een bedreiging?
we bezoeken een heel klein projectje: give a child life kenya, ook iets voor de sloppenwijken. we krijgen een rondleiding en zitten erg te pushen op sponsors
en krijg t idee dat ze verwachten dat ik gelijk geld geef, waithaka praat lekker met ze mee zodat we een rondleiding krijgen, en nemen daarna afscheid.
tuurlijk zijn alle projecten heel leuk en goed en geweldig, maar ik denk als alle kleine projectjes samen werken je meer kan bereiken.
dan naar de laatste project: KOP.
dit werkt samen met macheo children centre, het is een klein schooltje waar we nu zijn dus een onderdeel van KOP.
ze hebben onder meer projecten voor tiener moeders denk aan kinderen die op hun 13e al zwanger zijn, moeder en kind project, foodproject
en nog 5 anderen.
het zijn stuk voor stuk hele goede projecten en leveren heel goed werk,ze ondersteunen en geven adviezen.
na dit project vertel ik waithaka dat ik niet verder de sloppenwijk meer in wil, ik voel niet op me gemak en eerder onveilig.
Ben moet de hele weg al om me lachen, blijkbaar straalt de angst van me af.
en we gaan terug naar shade.

Ann de huismoeder heeft speciaal voor mij eten gemaakt: banaan en aardappel gekookt samen met wortel en courgette, mmmm heerlijk! en zoveel gemaakt dat ik
vanavond ook geen maispap hoef te eten.
het smaakt beetje naar een stoofpotje, de banaan is niet heel zoet dus past heel goed bij elkaar qua smaak.

ik ga met waithaka om tafel wat nu de planning is, er staan nog 3 projecten op de planning om te bezoeken:
maandag breng ik diana naar haar school net zoals afgelopen donderdag bij John alleen nu andere school en stukje verder weg.
dinsdag: AFCIC project, volgens mij is dit vooral straakinderen die verslaafd zijn, daarna gaan we naar the hospital.
woensdag: rubiru school, dit is iets verder weg vandaar dat we een hele dag hiervoor uit pakken.
donderdag vrij.
vrijdag: gaan we terug naar joy town om te zien hoe de kinderen in het zwembad therapie krijgen, dit is in de middag en ik heb besloten om 's ochtends naar
umoja schooltje te gaan om daar te helpen.
zaterdag ga ik misschien met de kids naar het zwembad als uitje, van het gesponsorde geld van willem en Renee!

en dan is er weer een week voorbij.