One big family
Blijf op de hoogte en volg karen
15 Februari 2015 | Kenia, Thika
Zaterdag ochtend ik besluit om weer naar thika town te gaan, en dit keer neem ik Ann mee, alleen even wachten tot ze uit school komt.
ze praat veel in de matatu ook over haar familie waar iedereen woont, erg gezelligg.
we nemen dit keer koekjes, snoepjes en ranja mee voor shade en voor onderweg een ijsje voor Ann en mij, heerlijk.
zodra we terug komen in het shade huis, komen alle kinderen al aangerend en willen de tassen van ons aanpakken: supermarket, dan zit er vast iets lekkers voor
ons bij!
we doen de ranja in verdelen de koekjes en snoepjes en iedereen is weer gelukkig.
Zondag ochtend was mijn planning om met de grote kinderen naar de kerk te gaan, dit is volgens mij de dans kerk, maar de ene helft is al weg,
dus ik snap er niks van en niemand kan me vertellen wat de bedoeling is.
dus dan maar met de kleine kids mee,
die vinden het geweldig dat ik mee ga.
als we terug komen en hebben gegeten kijken we tv daniel en cliff liggen tegen mij aan op de bank, en ineens valt de stroom uit, waardoor ik ineens
een knuffel naar me toe gegooid krijg, en een knuffel gevecht is gestart, iedereen is tegen mij totdat daniel en Jackson ineens voor mij opkomen.
zodra ik alle knuffels heb roepen we vol trots: we won, waardoor iedereen naar zijn slaapkamer rent en nog ineens met 20 knuffels aan komt zetten.
wat een geweldig gevoel is dit, 1 grote familie en ik ben er een onderdeel van.
zondag nacht heb ik weer met de wc pot geknuffeld, en maandag om half 6 's ochtends zou ik diana naar haar school brengen,
maandag ochtend huilen van de heimwee, als je je zo beroerd voelt verlang je naar een lekkere douche en je eigen spulletjes.
ik besluit ondanks dat ik me niet lekker voel toch mee te gaan, omdat ik graag afleiding wil.
het gaat goed, ik slaap in de auto en op de mooie stukjes maakt mirjam me wakker om alles te zien.
we regelen diana haar school en gaan dan weer terug, nog even langs familie van naftali, koe eten, jum jum jum dit doet me toch wel goed.
om 19.00uur komen we pas thuis en cliff en daniel komen al naar me toe gerend bij het hek, daniel zegt heel lief dat hij me heeft gemist, dat is wel heel leuk
thuis komen.
even wat eten en dan lekker naar bed.
dinsdag gaan waithaka en ik naar AFCIC project voor straatkinderen.
het is een groot huis waar de kinderen van 6 tot 18 jaar wonen.
door conflicten kunnen ze niet thuis wonen en dit tehuis vangt hun op.
het zijn in dit huis alleen jongens, omdat ze seksueel nog al actief zijn haha.
de jongen die ons rondleiding gaf vertelt dat er in kiandutu een project is waar hij waithaka en mij op een zaterdag wel wil rondleiden,
waithaka vind dit een goed plan en hebben daar nog contact over, eerst bijkomen van de vorige keer kiandutu.
daarna gaan we naar het ziekenhuis, omdat het ziekenhuis alleen je echt een rondleiding geeft als je daar vrijwilligerswerk komt doen, gaan we sneaky naar binnen,
we kunnen dus geen foto's maken en kan af en toe gluren naar een zaaltje.
we ontmoeten theresa, en we vertellen haar over het project in kiandutu, waarbij ze niet wil dat we gaan, omdat ze zeker weet dat als we daar heen gaan ik
dagen moet huilen.
geen kiandutu meer voor mij!
hoe het ziekenhuis eruit ziet?
ik verbaas me dat er een man uit de ambulance komt op een brancard en alsnog in de rij moet wachten, ambulunce lijkt me spoed?
ik kan even ergens gauw op zaaltje kijken en zie heel veel bedden naast elkaar staan, dat is toch wel iets anders dan het DZ.
woensdag: we gaan naar rubiru.
het is een lange maar mooie trip, we ontmoeten florence en krijgen rondleiding door de school.
er zijn 8 klassen, maar groep 6,7 en 8 zijn 2 klassen ivm hoeveelheid leerlingen,
andere klassen zijn ook overvol maar geen plek om ze op te delen.
er is een speciaal klasje met 13 leerlingen voor de verstandelijk beperkte kinderen,
de lerares laat ons zien wat ze maken, en florence koopt een sleutelhanger van hun voor mij, echt super lief!
dan gaan we op naar de tiener moeders, meisje van 18 jaar met een kindje van 9 maanden,
de vader is er vandoor gegaan toen die hoorde dat ze zwanger was.
het andere meisje is haar kindje verloren, en heeft veel complicaties, doordat ze geen geld had voor de operatie werd die steeds maar uitgesteld,
maar nu eind maart mag ze eindelijk.
ik geef ze beide een voedselpakketje, en ze zijn me dankbaar!
wat een super gevoel geeft me dit.
Donderdag is relax dag en ik ga lunchen met renee de nl vrijwilligster van macheo bij het blue post hotel.
even luxe en gezellig nederlands kletsen.
we praten heel veel, hebben precies dezelfde ervaringen dus het klikt super.
we vergeten de tijd bijna en we wouden nog langs de supermarkt, gauw met de tuk tuk naar thika town, lekkere toeristen, en vanuit daar bellen we Ben.
wat een top dag en we spreken af om zondag elkaar weer te zien maar dit keer ga ik naar macheo.
Vrijdag ga ik naar umoja schooltje, begin me daar al erg thuis te voelen, en ik mag zelfs even lerares spelen, alleen de kinderen vinden het veels te gezellig,
en doordat ik geen swahili spreek luisteren ze niet, het is 1 grote bende.
ik heb een gesprek met waithaka want volgende week wil ik toch echt beginnen met het werken.
mijn planning was millicent, de autistische kindjes en dagje umoja schooltje, en joy town de lichamelijk gehandicapten, maar joy town heeft eigenlijk alleen
hulp nodig bij de lunch en dat vind ik zonde om voor een half uurtje mijn dag op te geven.
dus ik besluit joy town op te geven en voor 2 dagen millicent en 2 dagen umoja te kiezen,
voor mijn gevoel een top keuze waarbij ik echt iets kan betekenen en waar ik me voor de volle 100% kan inzetten.
ze praat veel in de matatu ook over haar familie waar iedereen woont, erg gezelligg.
we nemen dit keer koekjes, snoepjes en ranja mee voor shade en voor onderweg een ijsje voor Ann en mij, heerlijk.
zodra we terug komen in het shade huis, komen alle kinderen al aangerend en willen de tassen van ons aanpakken: supermarket, dan zit er vast iets lekkers voor
ons bij!
we doen de ranja in verdelen de koekjes en snoepjes en iedereen is weer gelukkig.
Zondag ochtend was mijn planning om met de grote kinderen naar de kerk te gaan, dit is volgens mij de dans kerk, maar de ene helft is al weg,
dus ik snap er niks van en niemand kan me vertellen wat de bedoeling is.
dus dan maar met de kleine kids mee,
die vinden het geweldig dat ik mee ga.
als we terug komen en hebben gegeten kijken we tv daniel en cliff liggen tegen mij aan op de bank, en ineens valt de stroom uit, waardoor ik ineens
een knuffel naar me toe gegooid krijg, en een knuffel gevecht is gestart, iedereen is tegen mij totdat daniel en Jackson ineens voor mij opkomen.
zodra ik alle knuffels heb roepen we vol trots: we won, waardoor iedereen naar zijn slaapkamer rent en nog ineens met 20 knuffels aan komt zetten.
wat een geweldig gevoel is dit, 1 grote familie en ik ben er een onderdeel van.
zondag nacht heb ik weer met de wc pot geknuffeld, en maandag om half 6 's ochtends zou ik diana naar haar school brengen,
maandag ochtend huilen van de heimwee, als je je zo beroerd voelt verlang je naar een lekkere douche en je eigen spulletjes.
ik besluit ondanks dat ik me niet lekker voel toch mee te gaan, omdat ik graag afleiding wil.
het gaat goed, ik slaap in de auto en op de mooie stukjes maakt mirjam me wakker om alles te zien.
we regelen diana haar school en gaan dan weer terug, nog even langs familie van naftali, koe eten, jum jum jum dit doet me toch wel goed.
om 19.00uur komen we pas thuis en cliff en daniel komen al naar me toe gerend bij het hek, daniel zegt heel lief dat hij me heeft gemist, dat is wel heel leuk
thuis komen.
even wat eten en dan lekker naar bed.
dinsdag gaan waithaka en ik naar AFCIC project voor straatkinderen.
het is een groot huis waar de kinderen van 6 tot 18 jaar wonen.
door conflicten kunnen ze niet thuis wonen en dit tehuis vangt hun op.
het zijn in dit huis alleen jongens, omdat ze seksueel nog al actief zijn haha.
de jongen die ons rondleiding gaf vertelt dat er in kiandutu een project is waar hij waithaka en mij op een zaterdag wel wil rondleiden,
waithaka vind dit een goed plan en hebben daar nog contact over, eerst bijkomen van de vorige keer kiandutu.
daarna gaan we naar het ziekenhuis, omdat het ziekenhuis alleen je echt een rondleiding geeft als je daar vrijwilligerswerk komt doen, gaan we sneaky naar binnen,
we kunnen dus geen foto's maken en kan af en toe gluren naar een zaaltje.
we ontmoeten theresa, en we vertellen haar over het project in kiandutu, waarbij ze niet wil dat we gaan, omdat ze zeker weet dat als we daar heen gaan ik
dagen moet huilen.
geen kiandutu meer voor mij!
hoe het ziekenhuis eruit ziet?
ik verbaas me dat er een man uit de ambulance komt op een brancard en alsnog in de rij moet wachten, ambulunce lijkt me spoed?
ik kan even ergens gauw op zaaltje kijken en zie heel veel bedden naast elkaar staan, dat is toch wel iets anders dan het DZ.
woensdag: we gaan naar rubiru.
het is een lange maar mooie trip, we ontmoeten florence en krijgen rondleiding door de school.
er zijn 8 klassen, maar groep 6,7 en 8 zijn 2 klassen ivm hoeveelheid leerlingen,
andere klassen zijn ook overvol maar geen plek om ze op te delen.
er is een speciaal klasje met 13 leerlingen voor de verstandelijk beperkte kinderen,
de lerares laat ons zien wat ze maken, en florence koopt een sleutelhanger van hun voor mij, echt super lief!
dan gaan we op naar de tiener moeders, meisje van 18 jaar met een kindje van 9 maanden,
de vader is er vandoor gegaan toen die hoorde dat ze zwanger was.
het andere meisje is haar kindje verloren, en heeft veel complicaties, doordat ze geen geld had voor de operatie werd die steeds maar uitgesteld,
maar nu eind maart mag ze eindelijk.
ik geef ze beide een voedselpakketje, en ze zijn me dankbaar!
wat een super gevoel geeft me dit.
Donderdag is relax dag en ik ga lunchen met renee de nl vrijwilligster van macheo bij het blue post hotel.
even luxe en gezellig nederlands kletsen.
we praten heel veel, hebben precies dezelfde ervaringen dus het klikt super.
we vergeten de tijd bijna en we wouden nog langs de supermarkt, gauw met de tuk tuk naar thika town, lekkere toeristen, en vanuit daar bellen we Ben.
wat een top dag en we spreken af om zondag elkaar weer te zien maar dit keer ga ik naar macheo.
Vrijdag ga ik naar umoja schooltje, begin me daar al erg thuis te voelen, en ik mag zelfs even lerares spelen, alleen de kinderen vinden het veels te gezellig,
en doordat ik geen swahili spreek luisteren ze niet, het is 1 grote bende.
ik heb een gesprek met waithaka want volgende week wil ik toch echt beginnen met het werken.
mijn planning was millicent, de autistische kindjes en dagje umoja schooltje, en joy town de lichamelijk gehandicapten, maar joy town heeft eigenlijk alleen
hulp nodig bij de lunch en dat vind ik zonde om voor een half uurtje mijn dag op te geven.
dus ik besluit joy town op te geven en voor 2 dagen millicent en 2 dagen umoja te kiezen,
voor mijn gevoel een top keuze waarbij ik echt iets kan betekenen en waar ik me voor de volle 100% kan inzetten.
-
15 Februari 2015 - 11:51
Bertus:
weer een heel mooi verslag ka en met de foto's erbij maakt het helemaal l af. nu heb je beten een beeld bij het verhaal.
niet dat ik mij kan voorstellen hoe is daar is maar toch.
veel plezier met Renee vandaag en
een dikke kus.
papa -
15 Februari 2015 - 11:57
Mama:
Lieve Ka,
Weer gesmuld van je verslag en je foto's. Die wc pot heb je nu wel genoeg geknuffeld.
Richt je maar op die kindjes. Daar krijg je nog wat van terug.
Precies een maand verder en je hebt duidelijke keuzes gemaakt.
Weloverwogen zoals ik je ken.
Ga ervoor meis, je doet het geweldig!!!
Succes met je eerste echte werkweek!
Knuffel van Bikkel en dikke kus van je Annie. -
15 Februari 2015 - 12:00
Saskia:
Héé lieve meid,
Weer super mooi beschreven hoor!!
Je bent nu precies maand weg, voor mijn gevoel is het al veel
langer, gek hé...volgens mij gaat de tijd voor jou razend snel!!!
Als ik lees dat he heimwee hebt dan wil ik graag naar je toe, nog liever dan als ik het hoor dat je het fijn hebt en gezellig!!!
Ik vind het knap dat je jezelf er toch bovenop kan beuren wanneer je heimwee hebt, naja met behulp van wat mensen hier in Nederland, maar je doet het wel!!!!!
Geniet nog van de laatste 1,5 maand voor je het weer ben je weer terug in de armen van Mama Irma, Papa Bertus, en .....Henk!!:) ohjaaaa en Bikkel.
Xxxxx
-
15 Februari 2015 - 13:47
Agnes Van Dijk:
Lief Kenikaatje,
Wat weer een super verslag om te lezen. Jij maakt je dromen waar, heerlijk toch. Net wat mama zegt genoeg met die plee geknuffeld, richt je op de kids, ha ha. Ik denk als je straks weer thuis bent je nog wel een jaar bezig bent om iedereen je verhaal te vertellen en foto en film materiaal te bekijken. We zijn benieuwd. Ik wens je een gezellig Hollands daggie en ik kijk weer uit naar je volgende verhaal. Veel liefs, dikke knuff, Aggie. -
15 Februari 2015 - 16:41
Jolanda:
suk6 met het werken volgende week, sterkte en leuk weer bij te lezen.
Lieve groet Jolanda -
15 Februari 2015 - 18:35
Remco En Marley:
Mooie foto's karen! Fijn ook weer wat te lezen! Veel plezier aankomemde week! Liefs xx -
17 Februari 2015 - 16:28
Jet Van Den Beld:
Mooie foto's Karen,en een mooi verslag,leuk om te lezen hoe het daar gaat en dat je het naar je zin hebt.geniet ervan want de tijd gaat wel erg hard -
18 Februari 2015 - 09:17
Nel:
He Karen je verslag weer met plezier gelezen . Dag meis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
