getrouwd met een keniaan
Blijf op de hoogte en volg karen
15 Augustus 2016 | Kenia, Thika
Vrijdag avond de heerlijkste avond van de week,
kindjes hebben hun taken gedaan en zitten dan lekker voor de tv,
ik hang op de stoel met Cliff en Small peter tegen me aan, zo'n heerlijk gevoel.
dan bedenk ik me dat er al een week voorbij is, en hoe groot de verschillen toch elke keer weer zijn,
hoe heftig ze toch binnen komen, en hoe moeilijk ik het los kan laten.
You can't safe the whole world, maar ik zou het toch zo graag willen!
die kindjes in de sloppenwijk, die graag naar school willen maar geen geld voor is,
in nairobi ook weer een kindje die misschien 11 jaar is en
aan de lijm loopt te snuiven, bij ons bedelt voor geld, wat voor toekomst heeft die jongen.
het blijft lastig, en soms ook heel hard maar moeten dan echt de oogkleppen op doen.
maar ook een eye opener, hoe goed wij het in NL hebben, ondanks dat we altijd klagen hihi.
zaterdag doen we lekker een dagje in shade,
vaders schildert de gate met de kids,
en moeders en ik delen alle kleding uit aan iedereen.
heerlijk, al die blijde gezichtjes, en de zondag wordt natuurlijk alles uit de kast getrokken!
later nog met de kids naar het veldje achter, met ballonnen, groot succes, maar expres laten knappen en dan weer
naar mij toe komen voor een nieuwe gaat te ver.
het is er wel super vies, overal ligt afval en zelfs gebruikte luiers.
maar zonder ons komen de kindjes er nooit, zo dichtbij maar toch kan het niet.
Zondag gaan wij lekker een dagje toerist uithangen,
ik heb taxi man george gebeld voor een dag trip, en we gaan naar de olifanten opvang, david sheldrick foundation, opvang
voor wees olifantjes, giraffen eten geven
in wijk Karen en daarna nog even naar city park aapjes kijken,
alleen vraag ik me af wie de aapjes zijn, Wij?
kindje maakt stiekem een foto, maar niet te stiekem want ik poseer maar even, tsja vragen mag ook.
de grootste verschillen qua arm en rijk zie je toch wel in nairobi,
en hoe vaak ik het ook zie, het blijft binnen komen,
grote shoppingmall en 3 meter verderop zie je van die halve armoedige kraampjes, waar de arme mensen
met moeite eten kunnen halen,
grote wolkenkrabbers en meter verderop grootste sloppenwijk, de contrasten zijn erg groot.
maar als we terug rijden, voelt het toch altijd goed als ik de bekende "straten" van thika weer zie.
Maandag hadden we een rust dagje ingepland, omdat we de hele week op trip gaan, beginnen met 3 dagen safari, dinsdag tot en met donderdag,
en vrijdag tot en met zondag op trip met de kindjes naar meru.
maar toch ben je dan de hele dag op pad,
we gaan met housemother rose, naar het huisje van housemother Ann, zij werkte in shade vorig jaar toen ik er was,
en toen ik haar smste dat ik terug was nodigde ze me uit om langs te komen, het is ongeveer een half uurtje lopen,
wat een leuk huisje en zo fijn om Ann weer te zien en te knuffelen,
ook erg fijn om haar kindjes weer te zien,
deventer koek uitgedeelt, foto's gegeven, nog even gekletst, en even buiten gelopen, wat is het daar mooi wonen zeg!
heb al helemaal een plekje voor mijn huisje gevonden, hihi.
Ann loopt nog stukje met ons mee, en dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen, en nee helaas we houden het niet droog,
bah wat haat ik afscheid nemen, gelukkig houdt Ann het ook niet droog.
misschien in de laatste week nog eventjes op visite?
We willen naar Thika town laatste spulletjes voor de safari halen, maar door alle emoties geen zin om te gaan proppen
in die rot matatu, dus dan maar mijn beste mattie Ben bellen, dit keer geen motorbike maar de tuk tuk.
zo fijn om ook Ben weer even te zien, en hij vertelt dat we nu getrouwd zijn want hij heeft de 300 zebra's,
dus nee karen je gaat niet terug naar NL.
lunchen bij de coconut, en dan nog shoppen bij de supermarkt, snoepjes voor de kids!
nu genieten van de laatste avondje in shade, voor onze safari, spannend!
kindjes hebben hun taken gedaan en zitten dan lekker voor de tv,
ik hang op de stoel met Cliff en Small peter tegen me aan, zo'n heerlijk gevoel.
dan bedenk ik me dat er al een week voorbij is, en hoe groot de verschillen toch elke keer weer zijn,
hoe heftig ze toch binnen komen, en hoe moeilijk ik het los kan laten.
You can't safe the whole world, maar ik zou het toch zo graag willen!
die kindjes in de sloppenwijk, die graag naar school willen maar geen geld voor is,
in nairobi ook weer een kindje die misschien 11 jaar is en
aan de lijm loopt te snuiven, bij ons bedelt voor geld, wat voor toekomst heeft die jongen.
het blijft lastig, en soms ook heel hard maar moeten dan echt de oogkleppen op doen.
maar ook een eye opener, hoe goed wij het in NL hebben, ondanks dat we altijd klagen hihi.
zaterdag doen we lekker een dagje in shade,
vaders schildert de gate met de kids,
en moeders en ik delen alle kleding uit aan iedereen.
heerlijk, al die blijde gezichtjes, en de zondag wordt natuurlijk alles uit de kast getrokken!
later nog met de kids naar het veldje achter, met ballonnen, groot succes, maar expres laten knappen en dan weer
naar mij toe komen voor een nieuwe gaat te ver.
het is er wel super vies, overal ligt afval en zelfs gebruikte luiers.
maar zonder ons komen de kindjes er nooit, zo dichtbij maar toch kan het niet.
Zondag gaan wij lekker een dagje toerist uithangen,
ik heb taxi man george gebeld voor een dag trip, en we gaan naar de olifanten opvang, david sheldrick foundation, opvang
voor wees olifantjes, giraffen eten geven
in wijk Karen en daarna nog even naar city park aapjes kijken,
alleen vraag ik me af wie de aapjes zijn, Wij?
kindje maakt stiekem een foto, maar niet te stiekem want ik poseer maar even, tsja vragen mag ook.
de grootste verschillen qua arm en rijk zie je toch wel in nairobi,
en hoe vaak ik het ook zie, het blijft binnen komen,
grote shoppingmall en 3 meter verderop zie je van die halve armoedige kraampjes, waar de arme mensen
met moeite eten kunnen halen,
grote wolkenkrabbers en meter verderop grootste sloppenwijk, de contrasten zijn erg groot.
maar als we terug rijden, voelt het toch altijd goed als ik de bekende "straten" van thika weer zie.
Maandag hadden we een rust dagje ingepland, omdat we de hele week op trip gaan, beginnen met 3 dagen safari, dinsdag tot en met donderdag,
en vrijdag tot en met zondag op trip met de kindjes naar meru.
maar toch ben je dan de hele dag op pad,
we gaan met housemother rose, naar het huisje van housemother Ann, zij werkte in shade vorig jaar toen ik er was,
en toen ik haar smste dat ik terug was nodigde ze me uit om langs te komen, het is ongeveer een half uurtje lopen,
wat een leuk huisje en zo fijn om Ann weer te zien en te knuffelen,
ook erg fijn om haar kindjes weer te zien,
deventer koek uitgedeelt, foto's gegeven, nog even gekletst, en even buiten gelopen, wat is het daar mooi wonen zeg!
heb al helemaal een plekje voor mijn huisje gevonden, hihi.
Ann loopt nog stukje met ons mee, en dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen, en nee helaas we houden het niet droog,
bah wat haat ik afscheid nemen, gelukkig houdt Ann het ook niet droog.
misschien in de laatste week nog eventjes op visite?
We willen naar Thika town laatste spulletjes voor de safari halen, maar door alle emoties geen zin om te gaan proppen
in die rot matatu, dus dan maar mijn beste mattie Ben bellen, dit keer geen motorbike maar de tuk tuk.
zo fijn om ook Ben weer even te zien, en hij vertelt dat we nu getrouwd zijn want hij heeft de 300 zebra's,
dus nee karen je gaat niet terug naar NL.
lunchen bij de coconut, en dan nog shoppen bij de supermarkt, snoepjes voor de kids!
nu genieten van de laatste avondje in shade, voor onze safari, spannend!
-
15 Augustus 2016 - 19:10
Riet:
Weer een mooi vsrslag Karen. Moet moeite doen om het droog te houden. Volgens mij wen je nooit aan deze situatie daar. Als je er echt gaat trouwen dan kom ik op je huwelijksfeest. Nu maar eerst gezellig op safari. Groetjes aan Ma en Pa en tot schrijfs. Ik geniet er steeds weer van... -
16 Augustus 2016 - 09:50
Renee Vink:
Lieve Karen, Bertus en Irma, wat een indrukken zeg! En inderdaad dat afscheid nemen is zwaar. Ik herinner me zelf ook nog de vele tranen. Maar je moet maar zo denken, na ieder afscheid volgt een weerzien! Alvast heel veel plezier op safari ,maar pas op voor de wilde dieren -
16 Augustus 2016 - 14:30
Agnes Van Dijk:
Lieve Katie, Tranen in mn ogen bij het lezen van je verslag. Mooi geschreven! Altijd moeilijk, maar goed onthouden, afscheid nemen bestaat niet! Want wat je in je hart bewaard, raak je nooit meer kwijt! Veel liefs, dikke kus, Aggie -
16 Augustus 2016 - 21:08
Wil Hekkert:
Hallo Karen.
Wat leuk dat je samen met je ouders in Kenia bent.
Ik heb net met veel interesse je verslagen gelezen.
Geniet van deze mooie tijd.
Groetjes, Wil.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
